به مناسبت چهل ویکمین سالگرد کشتار چهار تن از رهبران خلق ترکمن دربهمن58
در 29 بهمن امسال از توطئه ی ربودن چهار تن از رهبران جنبش حق طالبانه وعدالتخواهانه خلق ترکمن درشب 18 بهمن 1358 وپیدا شدن اجساد به رگبار بسته شده آن عزیزان، چهل و یک سال می گدزد. یک هفته پس از توطئه ی برنامه ریزی شده ی ربودن چهار تن از رهبران جنبش خلقی ترکمنصحرا، توطئه ربودن چهار تن دیگر از معتمدهای شهر بندر ترکمن توسط باند ترور رژیم به اجرا درآمد و سه روز بعد جسد سه تن آنها که از پشت سر به رگبار بسته شده بودند دراطراف شهر گنبد کاووس پیدا شدند. آنها عبارت بودند از یوسف قره جه ، پرویز ایرانپور و ناز دوردی نوشین شهردار سابق شهر بندرترکمن. نفر چهارم که بطور اتفاقی زنده مانده بود اعلام کرد که پس از چند روز نگهداری سه نفر شان را با ماشین بیرون شهر برده گفتند می توانند بروند ولی از پشت سر تیر اندازی کرده بقتل میرسانند.
در آغاز سران رژیم جمهوری اسلامی به انکار این جنایتهای تکان‌دهنده ی حکومتی روی آورده دربرابر روشنگری‌های پیگیرانه نیروهای مترقی کشور واعتراضات گسترده مردمان بسیاری از شهرهای ایران مجبور به عقب نشینی شدند. آنها پس از اطمینان از تسلط بر کشور، تروریسم حکومتی شان را موفقیت افتخار آمیزی برای جمهوری اسلامی قلمداد کرده اجرای “حکم شرعی” علیه رهبران ترکمن را برخوردی منصفانه اعلام داشتند. بطوریکه خلخالی گفت: “افتخار می‌کند که رهبران خلق ترکمن را قاطعانه اعدام کرده وحکم قتال برگرفته از رهبر را به اجرا گذاشته است”. و فرمانده وقت سپاه پاسداران، بنام جواد منصوری دریک گفتگوی تلویزیونی با خند‌ه رویی اعتراف کرد که خلخالی به او گفته بود: “سپاه پاسداران، سران ترکمن را دستگیر کرده‌اند. آنها باید اعدام بشوند. اما بنی‌صدر موافق نیست… من می‌روم گنبد آنها را اعدام می‌کنم. بعد بچه‌ها (پاسداران) بگویند که ما به دستور فرمانده سپاه آنها را اعدام کردیم وتو هم هیچی نگو!” او هم البته چیزی نمی‌گوید.
با گذشت زمان وتداوم ربودن و کشتن تعداد کثیری از نیروهای مترقی کشور. از جمله وقوع قتلهای زنجیره ای وسپس کشتار وسیع زندانیان سیاسی معلوم گشت که ربودن و کشتن وحشیانه چهار رهبر خلق ترکمن و بسیاری از فعالین جنبش ملی دمکراتیک ترکمنصحرا، نشانگر پدید آمدن یک رژيم تروريست قرون وسطایی از بطن انقلاب مردمی بهمن58 است.
برای تشخیص علل حساسیت ها و ترس و وحشت فئودالها و نیروهای ارتجاع سنتی، این واقعیت تاریخی را پذیرفت که دربهمن57 – فوريه 1979 با ییروزی مردمان ايران به سرنگون كردن رژیم ديكتاتوری پهلوى، فضاى کشور دمكراتيک گردید. ونیروهای آگاه و مترقى توركمن با استفاده ازاين دستاورد تاريخى به سازمانيابى روى آورده، درهمه ی شهرها ونیز چندین روستای ترکمن صحرا «كانون فرهنگى وسياسى خلق تركمن» را بنيانگذارى كردند. آنها درجهت پاسخ به مسائل پيش روى دهقانان و دیگر زحمتكشان منطقه با نام “ستاد مركزى شوراهاى تركمن صحرا” مرکز هماهنگی بوجود آوردند.
حمايت توده هاى مردم بويژه زحمتكشان توركمن صحرا ونیز نیروهای مترقی کشور ازکانون وستاد، عاملى براى تداوم حيات فضاى دمكراتيك وفعاليت علنى درتوركمن صحرا به مدت بیش از يك سال شد. جنبش ملی-دمکراتیک مردم ترکمن درسال‌های اول انقلاب 57 که موجب تحولات عمیق فرهنگی، سیاسی و اجتماعی را در ترکمن صحرا فراهم آورد، تاثیرات معین و عمیقی را درسراسر کشور رقم زد. کانون همانند دیگر نیروهای مترقی و عدالتخواه بر تداوم سنت آن جنبش درترکمن صحرا ودیگر مناطق ایران و بروز آن به اشکال دیگر درآینده اطمینان دارد.
نیروهای ارتجاعی از تداوم و رشد و بروز جنبش‌های سکولار ودمکراتیک درمقاطع تاریخی دیگری نمی‌توانند جلوگیری کنند چرا که خواسته‌ها ومطالبات جنبش ملی-دمکراتیک مردم همانند فریادهای فروخفته مردم، همچنان دردلها باقی است. باززایی آن، مسئله زمان است.
گرامی باد یاد چهار رهبر جنبش مردمی ترکمن صحرا
سازمان فرهنگی وسیاسی ترکمن ترکمن صحرا
29 بهمن ماه1399 – 17 فوریه 2021
